Kanaâtın zirvesinde bulunan Hacı Veyis’in, hâlleri, çok yakınında bulunanlar tarafından bile anlaşılamaz ve algılanamaz. Anadolu Velisi Hacı Veyis, evvabin namazında sesli okuduğunu gören torununun “arkanızda kimse yoktu, Cemaat mi var, zannettiniz?” sorusuna muhatap olunca, şu cevabı verir: “Arkamızda melekler vardı oğlum! Melekler tâbi olmuşlardı bana…”

Bir insan düşünün ki, bütün zamanını Allah’a ibadet ve kullarına hizmet için geçirsin. Vakit yoksunu günümüz Müslümanı ve âlimi için, Hacı Veyis’in yirmi dört saati ne güzel bir örnektir:

Üzerine güneş doğmamış ve şafak atmamış olan Hacı Veyis, uzakta olan camiine ezan vaktinden önce gider, namazdan önce vaaz eder, ezanı okur ve namazı kıldırırdı. Namazdan sonra çocukları okutur, onlara Kur’ân öğretir ve sohbet ederdi. Çocuklar okullarına gidince, arkasından Arapça öğrenmek isteyenler gelir, onlara ders verirdi. Camiide bu görevleri yerine getirdikten sonra, kuşluk vakti evine gelen Hacı Veyis, öğle yemeği yerine geçen kahvaltısını yaptıktan sonra, öğleye kadar dinlenir; Öğle ve ikindi namazlarını mahallesindeki küçük mescitte kılardı. Öğle ve ikindi ezanları arasında, aile içi ders yapar; bu sohbetlere eşi, kızları ve gelinleri, kısacası tüm aile efradı katılırdı. Bu esnada kadınlar hem sohbet dinlerler, hem de örgülerini örer, elişlerini işlerlerdi. Ayrıca ev halkına ilmihal bilgisi verir, onlara bazı dua ve sureleri öğretir, onlara sorular yöneltirdi. Profesyonelce yapılan bu sohbet, hiç kimseye sıkmazdı. İşte Hacı Veyis Efendi’nin tüm ilim erbabına örnek olacak bir günü… İçinde hiç boşluk olmayan, her anı verimli ve faydalı işlerle doldurulmuş ve yoğrulmuş bir hayat….

Allah’a ve insanlığı adanmış ve vakfedilmiş bir hayat süren Hacı Veyis, vefat ettiği zaman arkasından, “Konya garip kaldı, mahallemiz garip kaldı, sokaklarımız garip kaldı, sokaklarımız ağlıyor” derlerdi.

1935 yılının sonunda, Ramazan ayında Rahman’a yürüyen Hacı Veyis Efendi’nin cenazesine görülmemiş bir kalabalık katılmıştır. Torunu Ali Ulvi Kurucu’nun ifadesiyle, “Hz. Mevlânâ’nınkinden sonraki en kalabalık cenaze namazı olmuştur.”

Nihayetinde Allah dostu Hacı Veyis, dünyada küçük kerpiç bir ev ve mahsulüyle hayatını geçindirdiği bir tarladan başka hiçbir şeyi olmadan terk-i dünya etti. O, Allah için yaşadı, çalıştı ve onun yolunda son nefesini verdi. Allah rahmet etsin…Mekanı cennet olsun..

Yorumlar