Babaannem, Reşide hanımın dokuz çocuğundan ikincisidir. Uzun boylu, omurgalı, güçlü, gösterişli, dominant, esmer güzeli bir kızdır.

Hacı Ali Dedem evlenmeden önce, Babaannem Fatma’yı görmeyi ister. Dedeme müstakbel eşini kimin tavsiye ettiğini bilemiyoruz. Ancak hayat arkadaşını görmesi, aynı köyden birisinin yardım etmesiyle gerçekleşir. 

‘Ben, senin onu görmene yardımcı olurum’ diyen adam, Dedem’i koyun satın alacak bir kimse olarak tanıtır. Bu vesileyle onu sürünün sağıldığı yere götürür. O sırada Babaannem, koyunlardan süt sağmaktadır. Babaannem kuvvetli bir Anadolu kadınıdır. Bu özelliğiyle süt sağımında beceriklidir.

Süt sağma işinde koyunların bacağından tutmak gerekir, altına kovayı veya helke denilen kapları yerleştirerek süt sağma işi gerçekleştirilir. Biz çocukların da bir görevi vardır ki, koyunlar kımıldamasın diye onların başını tutar, kaçmalarını engellerdik.

Bir defasında Fatma Babaannem bu koyunların bacağın tutarken, o kadar sıkı ve güçlü tutar ki, hayvan kaçmaya çalışırken bacağı kırılır. Zaman içerisinde bu olay, köyde ve çevrede anlatıla gelen bir hikâyeye dönüşür.

Babaannemi görüp beğenen Hacı Ali Dedem’e, refakat eden adam, ‘bir daha bak istersen’ diye teklifte bulunur. Dedem, ‘hacet (lüzum) yok’ cevabını verir. Çünkü o, hayat sultanını bulmuştur. İçi rahat, kalbi ona ısınmış bir şekilde geri döner. 

Onun güçlü, kuvvetli, kudretli ve güzel olduğunu gören Dedem için, artık Babaannemi istemek kalır. Babaannemi istemesine, abisi Hacı Hamit Pehlivan yardımcı ve destek olur. Böylece Hacı Hamit de, Babaannemin halasına (Huriye) müracaat eder. Çünkü Hacı Hamit, pehlivan olduğu için bütün çevrede tanınan birisidir. Pehlivan Hamit, onların düğünlerindeki güreşçisidir ve onun ayrıcalıklı bir yeri bulunmaktadır. İstedikleri zaman, gelirler onu alır düğünlerinde kendileri adına güreşmesi için davet ederler, o da bu çağrıya icabet ederdi.

Büyük Pehlivan Hacı Hamit’in, zirvedeyken güreşi bırakmasına bir olay sebep olacaktır. Bir düğün esnasında yine Pehlivan Hamit, güreşçi arkadaşı ve aynı zaman da akrabası Aziz’le (Aziz-i Papu) karşılaşmanın başında ısınmak için peşrev çekerler. Bu sırada Aziz, yerden bir avuç toprak alır, onun yüzüne atar. Hamit, durur ve ellerini havaya kaldırarak: “tamam, ben bu saatten sonra güreşi bırakıyorum” der ve bir daha güreşmez.

O zamanlarda koyunları otlatanlar, istedikleri yerde hayvanlarını götüremez. Dolayısıyla başkalarına ait meraların sahipleri, yabancıların kendi topraklarını girmelerine iyi bakmaz, izin de vermezlerdi. Ancak Hacı Hamid tanınmış bir pehlivan olduğu için, Babaannemin Halasının ailesi tarafından ona izin verilir.

Babaannemin Halası, Huriye otoriter ve dirayetli, erkek ceketi giyen bir Osmanlı kadınıdır. Beş kardeşin arasındaki tek kız, esmer, güzel, boylu boslu bir hanımefendidir. Huriye Hala, baskın bir kadın olarak, emrinde çalışanlara emirler verir. Evlendiği kişi ise, pasif, sessiz bir kimsedir. Yakın bir akrabasına onun rızası alınmadan gönülsüz vermişler, evlendikten sonra hamile kalır, bir çocuğu doğar. Doğan çocuk engelli ve hastadır. O dönemlerde yaygın olduğu üzere resmi nikah kaydı da bulunmamaktadır. ‘Dua et bu çocuk ölmesin, ölürse ben seni terk ederim’ diyecek kadar dominanttır, Huriye Hala. 

Gerçekten bir müddet sonra hasta çocuk ölür, o da kocasını terk eder, kendi kardeşlerinin yanına gider. Günlerden bir gün köyün çeşmesi/kuyusu başında su doldururken, at üzerinde bir bey gelir. Gelen Beylerden Hacı Alişan Bey’dir. Esmer güzeli, zengin, ağaların bacısı Huriye Hala’yı beğenir. Hala da ona karşı muhtemelen karşılıksız değildir. Hacı Alişan Bey, evli çoluk-çocuğu olan bir kimsedir. Bundan dolayı ikinci eş olarak kardeşleri, Huriye Hala’yı vermek istemezler. Ancak dirayetle Hala, ‘verseniz de vermeseniz de ben onunla evleneceğim’ diyerek kararını verir ve bunu da gerçekleştirir. İkisi de birbirlerini çok severler. Üç oğlan ve bir kızları olur. Mutlu bir hayat sürerler. İkinci eş olmayı kabul eden otoriter Huriye Hala, kumasıyla beyi ölünceye kadar onunla yaşar.

Konumuza tekrar dönecek olursak; Hacı Hamit, Babaannemin Halası tarafından tanındığından dolayı onunla görüşür ve evliliğin gerçekleşmesi için desteğini ister. Sonunda Babaannemin ailesi, Hacı Hamid’i sevdikleri için ona olumsuz bir şey söylemezler ve böylece Babaannem, Dedem’e verilir.

 Aslında çok taliplisi olmasına rağmen, hatta babasının akrabaları ve kendi köyünden istemelerine rağmen, babası Mustafa Efendi kızını başkasına vermez. Ama Dedem’e hayır demez, verir. Nitekim Dedem ve kardeşleri dürüst, çalışkan, cesur, iyi huylu, terbiyeli oldukları için insanlar kızlarını vermek istiyor.

Artık düğün için hazırlıklar yapılmaya başlar. Dedem, nişanlılık sürecinde Babaannemi görmek arzular. Gece ona yardımcı olacak zatla beraber, Babaannem’in annesi Reşide’nin yanına gider, izin isterler. Fakat Babaannem’in annesi “ben izin veremem, kocam bana sen böyle bir yanlışlık yaparsan seni boşarım dedi, kusura bakmayın” diyerek isteği geri çevirir. Böylece Babaannem, evleneceği müstakbel kocasını, ancak düğün gecesi görebilecektir.

Yorumlar